Η παράδοση του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού.

Η γαλοπούλα δεν ήταν παραδοσιακά στο Xριστουγεννιάτικο τραπέζι των Ελλήνων. Είναι μια συνήθεια των τελευταίων δεκαετιών. Παραδοσιακά το Xριστουγεννιάτικο τραπέζι βασιζόταν στο κρέας, κυρίως στο χοιρινό και στα παράγωγά του, όπως λουκάνικα, τσιγαρίδες κτλ. Τα μοσχάρια προτιμούσαν να το χρησιμοποιούν στις αγροτικές εργασίες, ενώ πολλές φορές επέλεγαν το κοτόπουλο το οποίο ήταν μικρότερου μεγέθους και δεν αρκούσε για ολόκληρη την οικογένεια αλλά ήταν και ακριβότερο σε σχέση με τη γαλοπούλα και το χοιρινό. Άλλωστε πολύ συνηθισμένο έθιμο είναι ακόμη και στις μέρες μας η κοτόσουπα επιστρέφοντας από την εκκλησία νωρίς το πρωί ανήμερα των Χριστουγέννων. Σε κάθε τόπο, από τον Έβρο μέχρι την  Ήπειρο και την Κρήτη, υπήρχαν διαφορετικά έθιμα για το Xριστουγεννιάτικο τραπέζι, σχεδόν πάντα όμως βασίζονταν στο κρέας και κυρίως στο χοιρινό αλλά και σε λαχανικά εποχής τα οποία γευστικά συνδυάζονται τέλεια, όπως είναι το λάχανο και το σέλινο. Στη Χαλκίδα το χοιρινό με σέλινο, στα Τρίκαλα τη γουρουνάδα, στην Κεφαλονιά την πουτρίδα, στον Έβρο την μπάμπο, αλλά και στη Σύρο το κουνουπίδι με ψάρι. Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της αστικοποίησης του πληθυσμού,  της επιρροής από το εξωτερικό αλλά και των μικρότερων αναγκών σε ενέργεια, αφού ζούμε σε πιο ζεστό περιβάλλον και κάνουμε λιγότερες χειρωνακτικές εργασίες, έχει αλλάξει η κουζίνα μας και επιλέγουμε πιο ελαφριά τρόφιμα όπως την γαλοπούλα.